Zaginięcia dorosłych i dzieci

                                   

Policja oraz inne organizacje pozarządowe rejestrują rocznie aż szesnaście tysięcy zgłoszeń o zaginięciu zarówno osób dorosłych, starszych jak i dzieci. Każde zaginięcie jest inne, towarzyszą mu różne okoliczności, miejsce i czas. Zaginięcie dotyczy każdej grupy społecznej i zawodowej, osób zamożnych i mniej zamożnych, mieszkańców wsi i miast, osób w każdym wieku i każdej narodowości. Najczęstszym powodem zaginięć osób małoletnich są ucieczki z domów w wyniku kłótni z rodzicami lub innymi domownikami, wykluczenie ze środowiska rówieśniczego lub po prostu chęć przeżycia przygody. Natomiast jeżeli chodzi o osoby dorosłe, ich zaginięcia wynikają najczęściej z powodu nagłych sytuacji kryzysowych w ich życiu, niepowodzeń na arenie zawodowej, różnego rodzaju problemy finansowe również mają ogromny wpływ na liczbę zaginięć w śród osób dorosłych. Kolejnymi przyczynami są między innymi choroby psychiczne takie jak na przykład depresja. Duża liczba osób zaginionych sama podejmuje decyzję o zerwaniu wszelkich kontaktów z rodziną czy znajomymi. Ludzi zaginieni w chwili śmierci bardzo często nie posiadają nawet przy sobie dokumentów potwierdzających ich tożsamość, co utrudnia ich rodzinom odkrycie prawdy co tak naprawdę się z nimi stało.

Jak podają statystyki policyjne w latach 2010 do 2017, roczna liczba zgłaszanych zaginięć sukcesywnie rosła i tak jak w roku 2010 osób zaginionych było ponad 14 tysięcy tak w ciągu siedmiu lat liczba ta wzrosła o pięć tysięcy. Obecnie rejestruje się ponad dziewiętnaście i pół tysiąca zaginięć każdego roku. Oczywiście uwzględnione jest tutaj każde zgłoszenie, nawet jeżeli składane było kilka razy w roku co może powodować pewne nieścisłości w podaniu faktycznej liczby osób zaginionych.

 

ROK	OGÓŁEM
2017	19 563
2016	19 445
2015	20 458
2014	20 845
2013	19 617
2012	17 969
2011	15 616
2010	14 393

Zaginięcia w Polsce są takim samym problemem społecznym jak na przykład alkoholizm, w podobnym stopniu wpływają one na funkcjonowanie społeczeństwa. Pomimo tego żaden akt prawny nie reguluje problematyki prawnej dotyczącej zaginięć. Jedynym istniejącym aktem prawnym poruszającym problematykę zaginięć jest Zarządzenie nr 124 Komendanta Głównego Policji z dnia 4 czerwca 2012 r. w sprawie prowadzenia przez Policję poszukiwania osoby zaginionej oraz postępowania w przypadku ujawnienia osoby o nieustalonej tożsamości lub znalezienia nieznanych zwłok oraz szczątków ludzkich. Jest to akt decydujący jedynie tym, że formacja ta jest zobowiązana reagować na zgłoszenia zaginięć, jest organem odpowiedzialnym za poszukiwanie osób zaginionych znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Nie powstała też jednolita, powszechnie obowiązująca nazwa osoby zaginionej. Interpretacja zależy od miejsca i okoliczności użycia, ma wiele zamienników takich jak na przykład zaginiony, osoba nieobecna oraz strona, której miejsce pobytu nie jest znane. Utrudnia to niekiedy realne podejście do problemu jakim są zaginięcia.

Angelika Soroka