Zaginięcia osób z innych przyczyn

 

Zaginięcia wynikają z różnych przyczyn, z własnej woli i w wyniku porwań rodzicielskich ale zdarzają się także ofiary handlu ludźmi i niewolnictwa. Na początku należy jednak wyjaśnić czym jest handel ludźmi i na czym to właściwie polega, co zyskują ci którzy się tego dopuszczają i co może się stać jeżeli nagle coś pójdzie nie po ich myśli. Czynnikami jakie mają największy wpływ na rozwój handlu ludźmi są przede wszystkim warunki ekonomiczne, tradycje kulturowe, brak chęci ofiar do współpracy z organami ścigania, korupcja władz i jednostek policji oraz wszelkiego rodzaju naruszenia praw człowieka i wykorzystywanie kobiet oraz dzieci. Rozwój seks-biznesu połączony z otwarciem granic spowodował, że do Polski dotarło zjawisko zwane handlem ludźmi. Początkowo Polska była tylko importerem ofiar, jednak z biegiem czasu rozwinęło się to na tyle, że stała się krajem tranzytowym. Powstało wiele grup przestępczych, które zajmowały się werbowaniem młodych polek ale również cudzoziemek przebywających w Polsce, wywożone były za zachodnią granicę, głównie do Niemiec w celu świadczenia usług seksualnych. Jednak samo werbowanie nie polegało na przedstawieniu prawdy, wszystko odbywało się i odbywa nadal pod przykrywką wyjazdu do pracy sezonowej lub żeby podjąć się opieki nad starszymi osobami. W trakcie jazdy ofiarom zabierane są dokumenty i często również podawane są im środki odurzające, przez co nie wiedzą gdzie się dokładnie znajdują ani dokąd są wywożone. Handlem ludźmi na terenie Polski zajmują się grupy przestępcze zasiadujące na terenach Szczecina, Świnoujścia, Poznania i Gorzowa Wielkopolskiego. Bardzo często osobami organizującymi takie zasadzki są Polacy, którzy współpracują z właścicielami nocnych klubów lub inny podobnych, których właścicielami są zagraniczni przedsiębiorcy najczęściej pochodzenia niemieckiego.

Według badań przeprowadzonych przez Prokuraturę Krajową okazuje się, że Polska jako kraj tranzytowy stała się krajem, gdzie dochodzi do sprzedaży i wykorzystywania osób pochodzenia białoruskiego, bułgarskiego, ukraińskiego czy rumuńskiego, jednak to tylko kilka przykładów, tak naprawdę ofiarami przemytników stają się głównie kobiety pochodzące z terenów dawnego bloku wschodniego. Osoby, które zostały ofiarami handlu ludźmi są nieczęsto odnajdywane, dzieje się tak dlatego, że sprzedaż następuje co chwilę innemu sutenerowi czy handlarzowi. Obywatelki Bułgarii najczęściej są zmuszane do prostytucji przydrożnej, natomiast kobiety pochodzące z Ukrainy sprzedawane są do domów publicznych. Często też kobiety z maleńkimi dziećmi oraz niepełnosprawni zmuszani są do żebractwa, są to głównie obywatele Mołdawii i Rumunii.

„Na skutek nowelizacji Kodeksu karnego, dokonanej ustawą z dnia 20 maja 2010 roku o zmianie ustawy – Kodeks karny, ustawy o Policji, ustawy – Przepisy wprowadzające Kodeks karny oraz ustawy – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 98, poz. 626), która weszła w życie w dniu 8 września 2010 roku, do Kodeksu karnego została wprowadzona definicja legalna handlu ludźmi. Za handel ludźmi mogą być uznane wyłącznie czynności sprawcze wskazane wprost w art. 115 § 22 K.k., tj.:

1. werbowanie (nakłanianie, zjednywanie, zaciąganie),

2. transport (przemieszczanie, przewożenie z zastosowaniem środków komunikacji),

3. dostarczanie (umieszczanie w innym miejscu),

4. przekazywanie (powierzanie, dawanie w celu dysponowania),

5. przechowywanie (zatrzymywanie w jednym miejscu, przetrzymywanie w ukryciu)

6. lub przyjmowanie osoby (zatrzymywanie przekazanej osoby).

Istotnym jest przy tym, że w celu wypełnienia znamion przestępstwa handlu ludźmi, wymienione wyżej czynności powinny zostać zrealizowane z zastosowaniem:

· przemocy lub groźby bezprawnej,

· uprowadzenia,

· podstępu,

· wprowadzenia w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania,

· nadużycia stosunku zależności, wykorzystania krytycznego położenia lub stanu bezradności, udzielenia albo przyjęcia korzyści majątkowej lub osobistej albo jej obietnicy osobie sprawującej opiekę lub nadzór nad inną osobą.”

Angelika Soroka